Recenzja Payday 3: Magiczna!

Kilka lat przed szaleństwem wywołanym przez Casa de Papel i wiele po Ocean's Eleven, w 2011 roku, Overkill Software przy wsparciu Sony Coaching rozrywka rozpoczęliśmy franczyzę, która miała nam towarzyszyć przez lata. Payday: The Heist było wówczas dostępne wyłącznie na konsolach PS3 i PC firmy Sony. Po osiągniętym sukcesie Ulf Andersson zadbał o to, aby dwa lata później wprowadzić Payday 2 na wszystkie platformy, co w połączeniu z bogatymi zawartość które zaoferował, udało się ustalić serię. Drugi rozdział wraz ze swoimi DLC odniósł sukces i towarzyszył nam przez prawie dekadę. Projekt poziomów, różnych napadów i Rozgrywka, stworzyli tytuł zapewniający ogromną regrywalność, a wielu z nas spędza wczesne poranki na planowaniu, jak powinniśmy się poruszać w każdym scenariuszu, aby uzyskać maksymalne łupy. Zatem, jak można sobie wyobrazić, nasze oczekiwania co do trzeciego tytułu z serii były wysokie. I byliśmy rozczarowani.

Nasza odyseja zaczęła się od „dzień dobry”. Tytuł wymaga zawsze warunków online i aby móc się nim „bawić” musieliśmy najpierw założyć konto Nebula. Bez przesady proces ten pochłonął pół godziny naszego cennego życia. Kiedy nam się to udało, wiernie wykonując kroki sugerowane przez Starbreeze, nie mogliśmy zalogować się przy użyciu danych uwierzytelniających, które już załączyliśmy. Musieliśmy powtórzyć proces od początku, używając różnych nazw użytkowników i haseł, abyśmy mogli w końcu się połączyć. Oczywiście gdzieś tam już żałowaliśmy, że zabraliśmy się za recenzję tego tytułu. Oczywiście po kilkugodzinnej grze w Payday 2 tliła się ukryta nadzieja, że ​​zawartość i rozgrywka w grze będą warte całego tego trudu.

 

 

Bez większych przemyśleń wybraliśmy postać i przystąpiliśmy do samouczka, aby poznać mechanikę tytułu. Poruszaj się, skacz, kucaj, strzelaj i przeładowuj w ustalonym środowisku treningowym, a następnie ukończ samouczek... a przynajmniej tak sądzi zespół programistów. Bez żadnej informacji, że nasze szkolenie obejmuje inne rozdziały, gra przenosi nas do głównego HUB-a, gdzie pozostaje nam i łutowi szczęścia ponowne wybranie opcji samouczka, aby przekonać się, że kryje się w nim dodatkowa, ważna zawartość. Niech to przejdzie do siedmiu dobra Boga i Dziewicy, pomyślałem, w końcu zobaczmy grę. Próbujesz dobierać graczy z wyłączoną opcją gry międzyplatformowej… rezultat? Ja i trzy inne boty podczas mojego pierwszego napadu w Payday 3... misja nie powiodła się. Pierwsze spotkanie ma związek z napadem na bank. Zaraz wrócę i spróbuję jeszcze raz. Tym razem miałem więcej szczęścia, trafiając na innego ludzkiego gracza. Bez możliwości komunikacji głosowej w grze (zawsze możesz przystąpić do tworzenia drużyny) udało nam się uzyskać najlepszą „kok”. Ponieważ nasza cierpliwość jest już wystawiona na próbę, decydujemy się aktywować grę międzyplatformową na wypadek, gdybyśmy znaleźli swoje zdrowie. Po kilku próbach i gdy inni rabusie odeszli w połowie misji bez żadnych konsekwencji, w końcu znaleźliśmy poważną grupę, z którą udało nam się zrealizować cele i uciec z pełnymi kieszeniami!

Wracając do menu głównego i poprzez zebrane przez nas XP (z nieudanych i udanych misji), mamy dostępne punkty umiejętności, które umieszczane są w perkach, które stają się dostępne w zależności od poziomu, na którym się znajdujemy, odblokowując nowe funkcje i ulepszenia. Żadnej broni, żadnych ciuchów, które kupimy za zarobione pieniądze? NIE. I tu pojawia się pierwsza zasadnicza różnica w stosunku do poprzedniego tytułu. Przygotuj się na szaloną rozgrywkę w stylu Diablo 4. Pomyśleliśmy, że niekoniecznie jest to złe, pod warunkiem, że mnóstwo misji, które następują, uzależnia. Monitorujemy oba wideo które są pomiędzy każdą misją, które są naprzemiennymi statycznymi obrazami w estetyce noir i próbują wprowadzić nas w podstawowy scenariusz gry, i przygotowujemy się do drugiej misji o nazwie Road Rage. Celem jest włamanie i rozbicie opancerzonego pojazdu przekazującego przekazy pieniężne, przy czym misja może odrzucić opcję ukrycia. 777 swatanie, a misja wychodzi z pierwszą. Ładny projekt poziomów, kreatywne cele, łupy w helikopterze i ruszamy! Wspomnijmy tutaj, że to, co musisz zrobić kilka razy, nie jest jasne, podobnie jak znaczniki celów też nie są jasne. Wracając ponownie do głównego centrum gry, oglądamy dwa kolejne filmy i gdzieś tam wpadamy na genialny pomysł, aby przewinąć w prawo, aby zobaczyć, ile misji ma jeszcze gra. W sumie naliczymy osiem napadów, które możemy wykonać w dowolnej kolejności. Gdzieś w głębi serca mamy nadzieję, że ukończenie ósmego etapu odblokuje nowy pakiet misji. Na obalenie nie trzeba było długo czekać, podobnie jak nasze rozczarowanie.

 

Pod względem merytorycznym trzecią kontynuację serii określić można jako ubogą. Tytuł opiera swoją regrywalność na różnych istniejących poziomach trudności oraz na różnych dostępnych wyzwaniach, wymagających od nas ukończenia każdego napadu na określonych poziomach trudności i przy różnym podejściu. Pamiętaj, że ukończenie najtrudniejszych i najbardziej wymagających wyzwań to jedyny sposób na odblokowanie najnowszych i najlepszych poziomów ulepszeń dla Twojej postaci. Jeśli więc nie masz dedykowanej grupy i wystarczającej ilości czasu do dyspozycji, uważamy, że osiągnięcie czegoś takiego jest prawie niemożliwe. Chyba że będziesz miał szczęście trafić na dobieranie graczy z doświadczoną grupą i doprowadzić cię do końca. Matchmaking, który jednak sprawia nam cierpienie, sprawiając wrażenie, jakby był całkowicie losowy, nawet bez uwzględnienia potencjału skupiających graczy. Idealnie byłoby również, gdyby istniała opcja szybkiej gry, abyśmy nie żałowali, że za każdym razem jest dostępny gracz, który chce zagrać w wybraną przez nas w tym momencie misję. Boty AI ograniczają się do strzelania i ożywiania, podczas gdy sztuczna inteligencja przeciwnika nie jest szczególnie inteligentna, a ta słabość często kryje się za jej siłą ognia.

W obszarze rozgrywki, a także w obszarach dźwięku, grafiki i fizyki, podczas naszej rozgrywki wszystko przebiegało gładko, bez żadnych problemów. Fizyka i nasza interakcja z otoczeniem po uruchomieniu broni przypominają film akcji. Ściany i meble są zniszczone, ulotki wylatują w powietrze z krzyżowego ognia i ogólnie rzecz biorąc, gdy założysz maskę i zacznie się rzeź, panuje chaos.Strzelanie jest całkiem niezłe, szczególnie gdy uda ci się podnieść poziom broni i kupić ulepszenia dla nich staje się przyjemne i uzależniające. Grafika na pewno nie jest nowej generacji, ale trzyma poziom przyzwoity jak na tego typu gry.